الا رفتن سن و پیری تنها این نیست که بخش اعظم قوای جسمانی تان تحلیل می رود، یا از مزایای بازنشستگی برخوردار می شوید، بلکه بیماری های گوناگون هم به سراغ تان آمده و روز به روز زندگی را برای تان سخت تر می کنند. یکی از این بیماری ها دژنراسیون ماکولا یا تباهی لکه زرد (AMD) است که شبکیه چشم را درگیر می کند و تنها در آمریکا سالیانه ۱۰ میلیون نفر به این بیماری مبتلا می شوند. اما اکنون امیدهای تازه ای برای بازگشت نور دیده به چشمان این بیماران جان گرفته است: یک ایمپلنت جدید دیداری در اندازه بسیار کوچک که می تواند بینایی افراد مبتلا به این بیماری را به آنها بازگرداند.
در واقع ماکولا یا لکه زرد شبکیه در برابر نورهای ورودی به چشم، به صورت یک نقطه کانونی عمل می کند و بخش اصلی در ارتباط با جزئیات و وضوح دید و دید مستقیم چشم است. به دلایلی که هنوز معلوم نیست، ممکن است با بالا رفتن سن، لکه زرد از عمل باز ایساده و از کار بیافتد. این مشکل و بیماری با نام AMD شناخته می شود و یکی از دلایل اصلی نابینایی سالمندان بالای ۶۰ سال است.
مارک مانیس استاد، صاحب کرسی چشم پزشکی و علوم بینایی و مدیر مرکز چشم UC Davis Health System می گوید: «با از کار افتادن ماکولا یا لکه زرد، در دید مستقیم و مرکزی فرد، یک نقطه کور ایجاد می شود. یکی از جدیدترین درمان های این بیماری، استفاده از تلسکوپ کاشتنی (ایمپلنت) است که با پشت سر گذاشتن لکه زرد، نور ورودی به چشم را مستقیما به بخش های سالم شبکیه چشم هدایت می کند. این ایمپلنت تلسکوپی در واقع تصاویر را بر روی بخش های آسیب ندیده شبکیه چشم می تاباند. با این کار، بار دیگر فرد بیمار می تواند چهره اشخاص و جزئیات اشیائی را که درست مقابل وی قرار دارند، دوباره دیده و تشخیص دهد.»
در اولین مرحله از آزمایش انسانی، این ایمپلنت بر روی چشم Virginia Bane بیمار ۸۹ ساله پیوند زده شد. وی می گوید: «اکنون بهتر از هر زمان دیگری می توانم ببینم. اکنون رنگ ها پر طراوت، زیبا تر و طبیعی تر هستد. همچنین با عینک می توانم نوشته های درشت را بخوانم. من در ۷ سال گذشته قادر به خواندن نبودم. اکنون به این فکر می کنم که شاید دوباره بتوانم به نقاشی کشیدن هم فکر کرده و دست به کار شوم.»
تا کنون تنها ۵۰ نفر بیمار مبتلا به مراحل پیشرفته AMD در آمریکا این پروتز را دریافت کرده اند. فعلا برای انتخاب شدن برای انجام این شیوه درمانی، فرد باید حداقل ۷۵ سال سن داشته و مبتلا به نوع خشک و پایدار AMD باشد. نوع تر AMD که به واسطه نشت خون از رگ های پشت چشم به وجود می آید، یا این تلسکوپ ها قابل درمان نیست. حدود ۶۰ درصد از بیماران دریافت کننده تلسکوپ، توانسته اند حداقل یک سوم قدرت خواندن یک چشم معمولی را باز یابند.
ریچارد ون باسکریک عینک ساز عضو انجمن نابینایان ساکرومنتو می گوید: «مقدار دید ویرجینیا به مرور زمان بهتر و بهتر خواهد شد و مغز وی با تمرینات بیشتر، یاد می گیرد که چگونه ببیند. در واقع وی تنها از چشم چپ خود که به این تلسکوپ کوچک مجهز شده، برای دیدن جزئیات بهره می برد: کارهایی چون کتاب خواندن و کار با صفحه کلید مایکروویو. چشم راست وی هم که تحت درمان قرار نگرفته، دید پیرامونی را برایش فراهم می کند تا بتواند کارهایی همچون راه رفتن و جستجو در خانه را انجام دهد. در نهایت مغز وی یاد می گیرد که به صورت خودکار تغییر حالت دهد و از توانایی هر چشم، به هنگام نیاز بهره ببرد.»