گلوکوم دومین علت نابینایی در دنیا
روزنامه مردم سالاری
نسخه شماره 2999 - 1391/06/09 -
گلوکوم دومین علت نابینایی در دنیا
بیاطلاعی 80 درصد افراد از بیماری آبسیاه
گلوکوم یا آب سیاه بیماری است که میتواند سبب آسیب
عصب بینایی و در نتیجه کوری شود. این بیماری در آغاز
هیچ علامتی ندارد ولی میتواند در طول چند سال سبب
کاهش بینایی و در نهایت منجر به کوری شود. درمان
زودرس میتواند مانع پیشرفت بیماری و کاهش دید بیمار
شود.
دکتر آرزو میر آفتابی استاد یار دانشگاه علم پزشکی
تهران و فوق تخصص گلوکوم در گفتوگو با سینانیوز با
توجه به اهمیت بالای توجه به بیماری گلوکوم بیان
کرد: بیماری گلوکوم یک بیماری است که در واقع دومین
علت نابینایی در دنیا است که به دلیل بالا رفتن فشار
چشم، عصب بینایی از بین میرود. عصب بینایی از بین
رفته غیر قابل بازگشت است به همین سبب به این بیماری
اهمیت زیادی داده میشود و برای آگاهی پزشکان برای
تشخیص و درمان به موقع گلوکوم نشست و کنگرههای
متعددی برگزار میگردد.
وی افزود: متاسفانه این بیماری جز در مواردی خاص که
بیمار دچار حمله گلوکوم شود بدون علامت است.
بنابراین به افراد بالای 40 سال توصیه میشود یک
معاینه کامل چشم توسط متخصص انجام دهند تا در صورت
امکان، بیماری در مراحل اولیه تشخیص و درمان شود.
دکتر میرآفتابی با تکذیب باور غلط مردم از عدم درمان
گلوکوم اظهار کرد: این بیماری با نام آب سیاه در بین
مردم رواج دارد که متاسفانه تصور افکار عمومی بر آن
است که این بیماری درمان نمیشود اما باید گفت که به
علت تاخیر در مراجعه و درمان این بیماری پیشرفت
بسیاری کرده و متاسفانه بر این اساس بسیاری از
بیماران مراجعه کننده یک چشمی میباشند که بر اثر
بیماری چشم دیگر خود را از دست دادهاند.
وی در خصوص مطالعات انجام شده در استان تهران بیان
کرد: بر این اساس ثابت شده حدود 4. 1افراد بالای چهل
سال مبتلا به آب سیاه چشم میباشند و متاسفانه مشخص
شد که 80 درصد افراد از بیماری خود اطلاع ندارند که
این نشان دهنده عدم آگاهی مردم از این بیماری است.
وراثت، مسائل عروقی، مصرف برخی از داروها، ضربههای
وارد شده بر چشم، التهابات چشمی و برخی از بیماریها
در بروز این بیماری تاثیر دارند.
این فوق تخصص گلوکوم در پایان خاطر نشان کرد: گلوکوم
مادرزادی یکی از بیماریهای وراثتی است که باید
تشخیص و جراحی شود زیرا در صورت عدم درمان منجر به
نابینانی نوزاد میشود.
متاسفانه این بیماری بسیار مزمن و پیش رونده است و
در جراحی باید بیماری کنترل شود زیرا درمان قطعی در
نوع وراثتی وجود ندارد. پس از جراحی، بیماری باید
پیگیری و در تمام طول عمر بیمار تحت درمان باشد.